IndieGoGo

Ennnn het regent nog steeds, jawel.
Dus had Tien tijd om 4just1 te bedanken voor de fijne start in crowdfund-land en te gaan puzzelen op iets groters. Want ze wilde inturnasjionaal, of zoiets.
Nu heet het project opeens 'Quest for a Donkey-Brother'.
Bij een groot crowdfund-platform, Indiegogo. En nou snap ik dit allemaal natuurlijk niet, maar de kleine uitjes die we gemaakt hebben de laatste tijd waren vaak naar de buurezels. Het komen en gaan geeft commotie, vind ik leuk! Dan balken we gevieren en krijgen we die mooie echo's terug. En we snuffelen en knuffelen en bijten zo een beetje. Dan ga ik grazen totdat ik weer naar huis moet.
Daar merk ik dat ik geen twee-potige ben, maar 4 hoeven heb die benen blijken te heten. En dan vraag ik me af waarom we niet bij elkaar kunnen komen. Er zit een hek tussen, 4 prikkeldraden hoog. Waarom heb ik twee varkens om mee te spelen? NOT, werkt natuurlijk niet, stelletje modderaars. En zij zijn wel met z'n drieën, daar hiernaast!

Ze hebben andere verzorgers. Die zien ze maar 1 dag in de week, als het niet te koud, nat of wit is. De grijze heeft geen ballen meer. De bruine broers nog wel. Die bewaken de grijze en het terrein tegen het wild en verjagen de jachthonden als die weer eens huishouden in de gorges. Die spelen en draven en hebben lol met elkaar. Beetje stoeien en uitdagen en samen zijn, dutten en grazen.

Dat zit er voor mij ook aan te komen met een Makker, een grote of kleine Broer, om samen te zijn, zoals het ezels past. Een pony of paard kan niet komen, want ik heb geen weide. Wel hier en daar gras, maar meer kruiden, struiken, bosvruchten en noten, lekkere ruige takken en veel bramen. Het hek is ook niet geschikt voor geiten, die kunnen te makkelijk ontsnappen en ik ben geen hoeder. Geitjes vind ik wel leuk, maar zo klein!

En daar gaan we hier voor met z'n allen!

zomer- en wintervacht

Zie hier hoe ik gegroeid ben. Ik lijk links kleiner, maar schijn bedriegt. Ik ben dikker, sterker, hoger, zwaarder met een superdikke vacht die niet uit te borstelen is. Ik vind dat tijdens de winter niet fijn. Dan dringt de wind en regen door tot op m'n vel. Net als bij de katten hier. Vettige plukvachten. Cros, die lange stoere met z'n zwarte neus, heeft zelfs manen. Maar als leeuw mislukt hoor, al doet hij nog zo zijn best.

Verder gebeurt er niet zo veel. Ik mag iedere middag vrij het bos in. Er is nog wel lang gebakkeleit over of ik wel of niet mijn halster om moet. Zonder laat ik me smiddags niet halen om thuis hooit te komen eten, dan daag ik ze uit door over te terrassen te draven. Dan staan ze doosangsten uit. Niet zozeer om het halster dat link kan zijn. Een uitstekende scherpe tak van een tamme kastanje spiest me zo. Meer om het uitglijden. Die twee-potigen denken echt dat ze heel wat zijn. Wij, met vier hoeven zonder al die klerenpoespas aan het lijf, wij bikkels in weer en wind, zijn veel handiger. 

Ik ben in de modder al tot achter de broodoven geweest. Ik kan de stap, de goot in achter het gebouwtje, net niet maken. Het is meer klimmen langs een scherpe rand die me naar de moestuin brengen kan. Toch maar niet. Elders op 1 van die terrassen kan ik dus wel een muur op klimmen. Ik heb precies de stenen gevonden die me kunnen dragen. Tis wel spannend, want ik ga echt af en toe op m'n muil. De varkens verlinken me niet. Wel lullig van die keer dat zij het zag. 

Iedere middag heb ik zo'n 4 a 5 uur de tijd om te doen en laten waar ik zin in heb. Vaak komt Tien even bij me kijken. Ik heb mijn tijd nodig om zo veel mogelijk arm groen te grazen. Mag echt van geluk spreken met de kwakkelwinter. Het longkruid bloeit en heeft dus vers blad. Je mag me ervoor wakker maken. Vers gras begint al te groeien op plekken in de luwte. Maar toch is het hard zoeken en kilometers maken.

Af en toe ben ik gewoon stierezellijk vervelend. Tien laat me dan ook gewoon subiet staan. Draait zich om en loopt weg. Dan denk ik 'stomme ezel, je wilde eigenlijk best een knuffel en een aai'. Maar ja. Morgen weer een dag of ik maak het goed door op tijd bij het hek te zijn om naar huis te gaan.