Bereden

Weet je nog dat ik vertelde dat ik Tien van m'n rug heb laten vallen door het op een holletje te gaan?
Ut was begin februari, lekker weer, eerste vliegen, lekker rustig, Baas van huis. Ik liet haar gaan zitten en 'klik' zeiden mijn hersenen. Leuk, lol, spelen, maf doen. Ze viel zo rot dat ze op het pad moest blijven liggen. Ik en Ollie erom heen, de varkens nieuwsgierig en zij maar draaien en kermen.
(Als dat nu gebeurt, vreten de varkens haar op volgens mij. Die honger is onstilbaar geworden. Uit ervaring weet ik dat die wroeters hun langste tijd gehad hebben. Dan weer een paar maanden het terrein voor mezelf, rust, tsjakka!!)
Maar goed, gister een droge dag, zon, dus vliegen en dan staan wij op stal. Tien kwam ons halen om te wandelen. Ollie wilde zo graag, liep dus zo zijn touwhalster in. Tis en blijft verder een held op sokjes hoor.
Dat hoge gras met zijn weegbree, lekker!!, is onweerstaanbaar. En we kregen alle begrip, ik hoefde niet ver mee, steeds een stukkie. Eten, lopen, snoepen en lopen. Het was gezellig.
Dan gaat Tien op het pad zitten, boekje lezen en ik dwaal steeds verder af. Ollie blijft dan achter.
Maar dat wil die niet te lang en als hij voorbij Tien komt, krijg ik een neusduw en gaan we op een drafje. Dan loopt Tien ons achterna, voorblijven, want dan hoeven we nog niet naar huis.
Dusssss gaat Tien me kort houden. We moesten op tijd naar huis, want ze had een afspraak, ofzo. En dan knuffelt ze me, aait me en jaagt vliegjes weg. Heel fijn, want ik heb een schaafwondje bij mijn oog, dat kriebelt zo, die vliegen.
En leunen tegen me aan. Ik leun tegen, het is fijn, dat contact. En ze klom erop, zomaar ineens. Sinds maanden! Dus weer even wennen, maar ik mocht door eten, het was ontspannen zo met z'n vieren. (Ja ja, die hond hè.) Zij d'r weer af. Oke, jammer, ik eet door. Maar wat minuten later ging ze weer zitten.
En ze bleef zitten.
Dus ik draaien, in z'n achteruit, eten, wat stappen zetten, zigzag over het pad tussen smaakvolle berm en zoet geurende berm.
Ze bleef zitten.
Ollie haalt me in. Dat wil ik niet, ik ben de baas ja! Dus lopen om hem in te halen en hem zijn plek te wijzen. En zo kwam het; ik ben bereden.
Het was erg leuk. Kreeg lovende woordjes. En toen kwamen er wandelaars aan met een vreemde hond. Dat boeide me niet. Ik had Tien op de rug.
En zo'n hond wordt dan strak aan de lijn gehouden, pffff. Das toch niet nodig, wij zijn toch alles gewend en verblikken of verblozen niet.

Ik wil dit vanmiddag weer; vrij, grazen en bereden worden.
Wauw, wat was dat leuk.
:-D